22 februari, 2010

Een teken van Leven + (A BIG change of plans)

Hoi,

Even een korte update om te laten weten dat ik nog leef:

Na een maand van spiritualiteit, voornamelijk gebasseerd op het Thaise boeddhisme maar met een wereldse insteek, ben ik weer op pad. Ik ben onderweg naar Puri aan de oostkust.

Nu even een korte stop in Daltonganj een lawaaierig stadje aan een rivier waar ik toevallig net aankwam aan het einde van de dag.


Check de volgende sites als je geïnteresseerd bent in meditatie etc.
Open Dharma is ook in Nederland actief.

Open Dharma

Insight Meditatie

 Bodh Gaya ook volgend jaar weer

Christopher Titmuss met gratis downloads

Het mediteren was een goede ervaring die nog ik probeer vast te houden. Ik merk wel dat het me zwaar valt om na een maand in goed gezelschap van een Sanga (spirituele gemeenschap). Het mediteren heeft wel het een en ander in werking gezet en ondertussen twijfel ik of fietsen wel de juiste manier van reizen voor mij is, vooralsnog fiets ik nog lekker verder, de oostkust wil ik zeker per fiets bereiken, maar daarna........? een klein rugzakje lijkt ook veel vrijheid te geven.

Ik ga in Puri weer een mooi verhaal schrijven over het fietsen door het prachtige Jharkant, waar de lonely Planet over schrijft dat als je er heen gaat je hoogstwaarschijnlijk de enige buitenlander in de staat bent, en zo voelt het ook.

[ Na het schrijven van het bovenstande kreeg ik 's nachts een ingeving. Ik had helemaal geen zin om het stuk naar het oosten te fietsen aleen om vandaar een trein terug naar het westen te nemen. Vanuit hier kan ik ook met de bus naar Nepal en  daar kan ik veel makkelijker mijn visa voor Pakistan en China regelen. Nepal is daarbij nog relaxter ook.


Dus deze ochtend informeerde ik naar de bussen, er vertrok direct een bus. Na veel twijfel, ik was nog niet zeker van mijn keuze maar stapte ik toch in, mijn fiets op het dak. Maar na 20 km kreeg ik het opeens benauwd, was het wel de goede keuze? wil ik niet liever mijn India tour west oost afmaken? wat wil ik nou?!?!. In een dwaze inzinking vroeg ik de bus te stoppen en fietste ik terug naar Daltonganj. In de 20 km fietsen kon ik me opeens wel voor mijn kop slaan. Nepal leek in elk opzicht positiever dan het stoffige drukke en chaotische Jharkant.  Dus nu wacht ik voor de nachtbus naar Patna waar ik een bus naar Nepal neem. Wat een gekkigheid toch, ik snap mezelf soms niet zo goed !!!! ]

BIG UPDATE

Hoi
ik ben in Nepal aangekomen, met deze verandering van mijn plannen ben ik ook weer gaan twijfelen over mijn motieven voor mijn reis. Ik heb eens terug gekeken naar wat mijn beste tijden waren tijdens de reis, dit waren niet de momenten alleen op de fiets, maar de momenten wanneer ik samen was met anderen (fietsers en niet-fietsers). Zoals in mijn blog te lezen word ik mijn hele reis al geteisterd door twijfel over wat ik nou wil en ik denk niet dat dit minder wordt wanneer ik door China of Zuid Oost Azie fiets.

Ik heb dan ook besloten om Kathmandu het eindpunt van mijn fietsreis te maken en het vliegtuig terug naar nederland te nemen om eens uit te zoeken wat voor mij de beste manier is om de wereld en mijzelf te ontdekken. 

Liefs en tot snel
Kristiaan


.

6 opmerkingen:

  1. Ha Kristiaan!

    Moet bekennen, heb de afgelopen weken wel eens gedacht dat je iets overkomen was. Gelukkig was de radiostilte het resultaat van een retraite en niet van een ongeluk.

    Nu je weer aan het fietsen bent, valt het blijkbaar niet mee om weer in het ritme te komen. Wil je niets opdringen, maar ik zou haast zeggen: "laat je niet van de wijs brengen!"

    Fietsen is geruisloos (hoewel je dat in het drukke India misschien niet zo snel opmerkt), meditatief, milieuvriendelijk, ontspannend en heeft zijn eigen gestage tempo. Je wist dat, maar blijkbaar is die ervaring nu naar de achtergrond verdwenen.

    Ik denk dat je er spijt van krijgt als je de fiets nu verlaat in de verleiding 'snellere' vervoersmiddelen te kiezen en lichter bepakt verder te reizen. Dit is niet alleen eigenbelang (ik hoop dat onze wegen elkaar nog ergens kruisen), maar ook goedbedoeld advies.

    Neem anders nog even de tijd voordat je beslissingen neemt.

    Groet,

    Koen (nog in Iran, waar ik inmiddels mijn tweede visumverlenging heb; begin morgen de rit naar Bandar Abbas.)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Cristiaan
    Wat een moedige beslissing.
    Ik hoop dat je geen spijt krijgt.
    Voor ons is het fietsen de manier om een land te leren kennen, ruiken en beleven.
    Wij zijn gisteren in Nepal aangekomen en zijn behoorlijk trots dat we zo ver gekomen zijn. Hartelijke groeten van Willem en Roelie de fietsende knarren.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Kris,

    Dapper!

    X Eef

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Klinkt als een grote ontdekking, een groot besef ineens bij jezelf. Kan me heel goed die twijfel voorstellen, in de bus of uit de bus, ratio vs emotie. Tof dat je de knoop hebt doorgehakt. Dat is 'weten wat je wilt' uiteindelijk ook. Uiteindelijk is t ook geen definitieve beslissing, je kan altijd nog terug :) Ik ben zelf trouwens pas 25 maart weer in t land. Hoop je snel weer te spreken als je geland bent. Hele dikke kus

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ha Kristiaan,

    Lijkt me dat je een goede keus hebt gemaakt.

    Tot de volgende!

    Koen

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ha Kristiaan,
    Zelfs op je oude werk wordt je blog nog gelezen he. Jammer dat je stopt, maar wel een hele moedige beslissing. En je kan inderdaad nog altijd terug! Het zal ook wel wennen zijn weer in Nederland denk ik... Succes met alles! Ik zal je interessante verhalen missen!

    Groetjes,
    Brigitte (van Daphne)

    BeantwoordenVerwijderen