Einde (voor nu)

Op de fiets door Turkije vroeg ik me vaak af waarom ik alleen door de wereld wilde fietsen. De melancholische eenzaamheid van de uitgestrekte heuvels had iets moois maar ik droomde er nog steeds van om iemand tegen te komen waarmee ik verder zou kunnen fietsen.

In India was vermoeiend, ik vroeg me af of het fietsen wel bracht wat ik ervan verwachte. Ik keek terug naar alle ups en downs die ik had ervaren en besefte dat het volmaken van een stoer plan als de wereld rond fietsen niet het belangrijkste is in het leven. Misschien was ik wel niet de einzelgänger die ik meende te zijn. Natuurlijk ging dit besluit met pijn in het hart want de drang naar avontuur en nieuwe ervaringen was nog steeds alom aanwezig.



In het vliegtuig terug naar Nederland ging mijn plannende geest alweer op volle toeren tekeer. Meerdere ideeën kwamen in mij op, naar Canada om daar een tijdje op een biologische boerderij te werken, naar Guatemala bij mijn zus op bezoek, een combinatie van beide of misschien iets heel anders. Ik zou ook graag weer terug naar Azië gaan.

Nu, in Nederland ben ik bezig de dingen te herzien, op zijn tijd komt er spijt naar boven want wie weet wat de toekomst gebracht zou hebben als ik doorgegaan zou zijn? en wat is het koud en duur hier!!! Toch denk ik dat het een goede keuze is geweest. Ik ben naar India gefietst en dat was iets wat ik al heel lang wilde doen. Door China fietsen komt vast nog wel een keer. En het reizen op zich, als je daar eenmaal mee begint.........  

Nu is het zaak om te bedenken wat verder te gaan doen. Is het aantrekkelijk om weer op reis te gaan of is het beter om op zoek te gaan naar een huisje in Amsterdam? Op reis waren er momenten dat ik echt uitkeek om een vaste plek voor mijzelf te hebben. Maar tja, met de dagelijkse beslommeringen doet het ook pijn te bedenken dat ik op dit moment ergens in een exotische omgeving had kunnen zijn als ik een ander besluit had gemaakt.

Misschien komt er nog eens een vervolg op deze reis, al denk ik niet dat ik er weer alleen op uit trek.

Voor nu bedankt voor het meeleven met mijn reis en de reactie op mijn blog. Ik vond het altijd erg leuk te horen dat er zo een diverse groep mensen geïnteresseerd was in mijn verhalen.

Liefs Kristiaan