India & de Himalaya

Aangekomen in Amritsar was het niet moeilijk de gouden Sikh tempel te vinden. Het is de grootste bezienswaardigheid in de omgeving. De Sikhs zijn vanuit hun geloof gastvrij. Iedereen is welkom om een aantal nachten in de tempel te overnachten en je kan er 24 uur per dag meeeten. Voor buitenlanders is er een aparte slaapzaal.

Het was een grote schok toen we de slaapzaal binnen kwamen. Na lange tijd in islamitische landen gereisd te hebben waren we allemaal gewend geraakt aan een seksloze omgeving zonder veel vrouwen. Het was een cultuurshock om de slaapzaal binnen te komen waar jonge reizigsters zich zonder belemering vrij rondbewogen en waar stelletjes lepeltje lepeltje lagen te slapen. Even stonden we vol verbazing te staren en voelden we ons net Pakistanen, gelukkig herstelden we al snel en mengden we ons in het backpackers gezelschap. Natuurlijk was iedereen erg onder de indruk van onze fietstocht.



In de Sikh tempel was het een chaotische drukte met een constante stroom van pelgrims en Indiase toeristen. Elke dag komen duizenden mensen naar de tempel en veel van hen eten er een maaltijd. Vrijwilligers zijn dag en nacht bezig met het koken van de maaltijden en het afwassen van de borden. In de tempel ligt een heilig boek van één van de Sikh guru's en daar wordt van 's morgens vroeg tot 's avonds laat tegen gezongen Het zingen wordt met luidsprekers door de tempel verspreid en met het geluid van duizenden borden en schaaltjes geeft dit een onvergetelijke symfonie.

Zoals in veel plaatsen waar veel backpacker komen het makkelijk om aan informatie te komen over wat er zoal gebeurd in het land en zo kwam ik er snel achter dat de Dalai Lama een aantal lezingen zou geven in Dharamsala. Eugeni en Kaori wilde daar ook wel heen dus besloten we samen te gaan. Kaori ging met de bus, zij had het en beetje gehad met het fietsen. Eugeni en ik gingen wel op de fiets.

Het was een mooie tocht van drie dagen. Eerst fietsten we langs een drukke weg en sliepen die nacht bij een Sikh die stoelen en matrassen voor bruiloften verhuurde. Hij had genoeg matrassen waar we die nacht op konden slapen. Hij sprak niet zoveel Engels en gaf naar eigen inzicht antwoord op onze vragen. Zo kwamen we erachter wat een goede prijs was voor een maaltijd toen we hem vroegen hoe lang hij getrouwd was en vertelde hij ons dat hij twee keer getrouwd was geweest en twee kinderen had toen we hem vroegen of zijn zaak goed draaide. Hij had tien jaar in het leger gezeten en we merkten dat hij er nog steeds een militaire discipline had, om zes uur de volgende ochtend, het was nog steeds donker en koud, maakte hij ons wakker en begon zijn zaak op te zetten. We kregen chai (melkthee met suiker) op bed maar echt blij waren we niet met het vroegen waken want in het donker en met een dikke herfst mist konden we nog niet fietsen. Na nog een kop chai werd het licht en konden we weer op pad.

Die dag bereikten we de voet van de Himalaya, de weg werd rustiger, de lucht zuiverder en het uitzicht fantastisch. We konden die nacht zelfs naast een riviertje kamperen. Twee dingen die we in India voor onwaarschijnlijk hadden gehouden, bij mensen thuis overnachten en wildkamperen lukte ons in de eerste twee dagen fietsen. Die dag fietsten we naar Dharamsala, 50 kilometer in totaal waarvan 40 kilometer stijl omhoog. We klommen meer dan 1400 meter die dag en waren best moe toen we aankwamen. Vanuit Dharamsala, een toeristisch gekkenhuis, duwden we onze fietsen omhoog naar het rustige Dharamkot waar Kaori op ons wachtte. Hier gaven we onze benen rust, luisterde naar de Dalai Lama, aten we Japans (Kaori was daar erg aan toe), en keken we naar films over Global Warming en de bezetting van Tibet. Binnenkort fiets ik weer verder door de Himalaya, deze keer op zoek naar hete bronnen want het is behoorlijk koud 's nachts en bij het opstaan. Overdag is het heerlijk fietsweer, warm in de zon en koel in de schaduw.


Liefs
Kristiaan